Zrobione z miłością

Witajcie dziś post nietypowy. Poświęcony moim dwóm panom. A konkretnie temu, co ten większy pan (dalej mężuś/tatuś), zrobił dla tego mniejszego facecika (synusia).

Jakiś czas temu nakręciłam się na urządzanie pokoiku dla syneczka, w końcu duży chłopak z niego. Od września przedszkolak. Były literki filcowe, firanka i dywanik dziecięcy. Zaczęło robić się kolorowo. Jednak czegoś brakowało. Miejsca na liczne zabawki i książek. Nasz synuś uwielbia książeczki. Potrafimy jednego ranka przeczytać około 5. Zabawki można wrzucić do skrzyni, ale do książek trzeba uczyć szacunku już od małego. I tak przekładałam te książki z półki na półkę. A miejsca na nie jak nie było tak nie było. Zaczęłam szukać półki na książki do pokoju dziecięcego. Wiadomo w Internecie można kupić wszystko. Wpadło mi kilka w oko, jednak ceny powalały.  Wybór padł na najtańszą, która mi się spodobała, pokazałam ją mężowi. Oglądałam zdjęcia tej półki, myślałam i wymyśliłam. W końcu do czegoś te narzędzia w domu mamy. Pouśmiechałam się do męża, pochodziłam troszkę za nim i padła decyzja, że robimy taką sami. Robimy dużo powiedziane. Moja rola polegała na wymyślaniu, jaką chce farbę. Gdzie ma wisieć półka i wiele innych ważnych dla mnie spraw. Rola męża polegała na wykonani wszystkich prac samodzielnie. No czasami z małym pomocnikiem, z którym praca szła dwa razy dłużej, bo trzeba było pilnować wszystkich ostrych narzędzi. Nawet wiertło próbował wsadzić sobie do ucha (groza). Jestem bardzo zadowolona z półeczki i dumna z mich chłopaków. Koszt, jaki ponieśliśmy robiąc ją sami zmniejszył się o połowę od kupionej.