Kocia podusia

Hafcik, który dziś wam pokazuje już znacie. Dzisiejszego dnia powstała z niego poszewka na poduszkę. Oj opornie mi to szło, pomimo że pomysł w głowie siedział już od dawna.

 Mam maszynę do szycia od dwóch lat, ale dopiero się z nią poznaje. Nie pamiętam czy opowiadam Wam okoliczności, w jakich ją dostałam. Od kiedy pamiętam podobało mi się szycie. Moja babcia ma starą maszynę napędzana nogami i już od dziecka byłam nią zafascynowana. Będąc w ciąży pomyślałam, że kiedyś też sobie sprawie maszynę i nauczę się szyć. Jednak były to dalekie plany, z wiadomych powodów. O tych planach zdarzało mi się wspominać mężowi. Ale jakoś inne myśli miałam w głowie, związane z narodzinami syneczka. Czas mijał, ja rosłam i zupełnie zapomniałam o maszynie, potem poród i powrót do domu z maleństwem i strachem w oczach jak ja sobie dam rade. A tu nagle mąż staje przede mną z dużym pudełkiem, w którym ku mojemu zaskoczeniu jest maszyna. A teraz wyobraźcie sobie kobietę po porodzie z rozbuchanymi hormonami, która dostaje wymarzony prezent. Moja radość wyglądała następująco uśmiech, a następnie tak dałam w ryk, że mąż nie wiedział czy jestem z prezentu zadowolona czy zrozpaczona.  Dzisiejsze szycia to dopiero czwarty raz, więc wybaczcie niedoskonałości. Miłego oglądania. 

Już znalazł się amator chowania się za jaśkiem, widać tylko kochane łapki psotnika mojego.